Top 10 André Castinel

`Zijn schilderachtige reisroute is die van een boeiende zoeker naar de diepste essentie van de waarheid. Hij is een schepper die, door zijn verleiding, het universele bereikt: alle schoonheid van de wereld zit in zijn blik!’
De Franse kunstschilder Claude Dorval

André Castinel was zijn hele leven op zoek naar de waarheid, zowel in zijn werk als in zijn privéleven. Dit resulteerde in warme, krachtige en kleurrijke schilderijen waarin de fauvistische en surrealistische invloeden zichtbaar waren. Kenmerkend voor de huidige postmoderne kunststroming. Het was voor hem ook een intuïtieve zoektocht naar geluk. Kunst was in zijn ogen licht, vreugde en gezondheid. In een bewust vereenvoudigde compositie werden de personages, landschappen, figuren en circusscènes door de kunstenaar geschilderd in effen kleuren, gecombineerd met schaduwtinten om overgangen te creëren tussen de verschillende delen van het schilderij.
De Franse kunstschilder, beeldhouwer en goochelaar André Castinel (1934 – 2021) werd op 8 juni 1934 geboren in de Franse stad Versailles en stierf op 10 september 2021 op 88-jarige leeftijd in de Franse hoofdstad Parijs. Hij liet geen kinderen na. Deze kunstenaar woonde en werkte in zijn atelier in La Courneuve, een stadje gelegen ten noorden van Parijs. Als je in die tijd zijn atelier binnenstapte, dan betrad je een wereld van clowns, elfjes en afbeeldingen van Mandrake, de bekende goochelende stripfiguur met zijn hoge hoed, donkere cape en puntige snor. Een wandeling door zijn atelier voerde je langs schilderijen en tekeningen met vaak een vrouw als middelpunt van zijn kunstwerken. Hij was daarmee één van de laatste hedendaagse schilders die werd geïnspireerd door een muze.  Hoewel spreken over één muze is niet helemaal correct. In André Castinel zijn leven speelden drie vrouwen een hoofdrol. Met al deze drie vrouwen had hij een relatie. Vandaar dat wij al deze drie vrouwen als muze terugvinden in zijn kunstwerken; zelden gezamenlijk, bijna altijd alleen. Als u door onze collectie bladert, dan zult u zelf zien dat enkele vrouwen in uiterlijk van elkaar verschillen, bijvoorbeeld in de schilderijen `De droomster‘ en `De tuin van Giverny‘, de beroemde tuin van de kunstschilder Claude Monet. Deze vrouwen zijn alomtegenwoordig in zijn werk en vormden voor hem een ware inspiratiebron, ook al worden ze behandeld in een wat abrupte, soms abstracte vereenvoudiging van vormen. Het was voor hem belangrijk dat zijn kunstwerken een lust voor het oog waren. Castinel toonde in zijn schilderijen zijn ziel. Via zijn kunstwerken zien wij zijn vreugdes, zijn angsten, zijn verlangens, en zijn waarheden.
Bijzonder is dat hij ook zichzelf een rol toebedeelde in zijn schilderijen, meestal in een afgebeelde relatie met één van zijn muzen. In veel van zijn werken is hij zichtbaar en herkenbaar aan zijn volle zwarte baard, zoals in zijn werk `Zelfportret’, dat deel uitmaakt van onze collectie, maar ook in de rol van Mandrake, zoals in het schilderij `Vrouw met boeket‘.
De figuren die hij afbeeldde stonden vaak in ongebruikelijke poses, maar altijd in een harmonieuze compositie. Overal voelde je de humor die hij met zijn kunstwerken opriep, zoals in zijn schilderij `De astronoom‘. Het rijke, bijna fauvistische gebruik van kleuren dat hij gebruikte is echt bijzonder. Volgens zijn critici, en wij sluiten ons daar graag bij aan, stopte hij al zijn fantasievolle schilderijen vol met poëzie, zoals in het bijzondere schilderij `Hamadryaden van de nacht‘, een dichterlijk schilderij waarin hij in een afbeelding van nimfen in relatie met hun eikenboom hij zijn eigen relatie met zijn muzen uitbeeldde. Zijn kleurrijke schilderijen waren niet alleen fauvistisch, maar zeker ook surrealistisch: zijn personages bevonden zich in een droomrijke ruimte. In die zin is hij een postmodern schilder die, zoals zoveel postmodernen, gebruikmaakte van verschillende kunststromingen uit het verleden. Deze bijna fauvistische kleurenrijkdom vind je onder meer terug in zijn schilderijen `Aanwezigheid‘ en  `Jong meisje met de lier‘, waarvoor een van zijn muzen poseerde. Critici noemden hem een genie dat nog ontdekt moet worden. Wij waren dan ook verheugd dat wij, na zijn overlijden, twaalf van zijn werken konden kopen van zijn nabestaanden. Niet alleen vinden wij zijn kunstwerken intrigerend en prachtig, maar wij geloven ook in een toekomstige waardevermeerdering van zijn schilderijen.

André Castinel, een veelzijdig kunstenaar

André Castinel werd tussen 1958 en 1966 opgeleid aan de School voor Schone Kunsten (l’Ecole Nationale des Beaux Arts). Jean Aujame (1905-1965) en Roger Limouse (1894-1989), de oudste leden van de groep Peintres de la réalité poétique hadden een grote invloed op zijn ontwikkeling als kunstenaar. Deze `Schilders van de poëtische werkelijkheid’ waren een belangrijke beweging in de Franse schilderkunst in de dertiger tot en met de zestiger jaren van de vorige eeuw. Zij wierpen zich op als de erfgenamen van het fauvisme.
André Castinel was niet alleen kunstschilder, maar ook dichter, ontwerper, beeldhouwer en goochelaar. In veel van zijn schilderijen vind je verwijzingen naar zijn fascinatie voor goochelaars, vaak in de vorm van goochelattributen. Hij ging ook het schilderen van grote werken niet uit de weg. Bekend is zijn 25m2 grote muurschildering in de school van La Courneuve. Hij paste in zijn werk graag de werkelijkheid aan en hij toonde in zijn schilderijen aan dat `wat je ziet niet altijd is wat het lijkt’.
Als kind verkleedde hij zich graag en hij was niet altijd zeker over zijn eigen `ik’. Deze worsteling met een identiteit als transgender vond je terug in zijn schilderijen, maar ook in het bijna 2 meter groot beeldhouwwerk dat hij van de goochelaar Mandrake maakte, een aseksueel figuur die veel ophef veroorzaakte. Hij verwees hiermee op een speelse manier naar de dadaïsten en de surrealisten, zoals veel postmoderne kunstenaars doen. Het werd voor André een levenslange zoektocht naar de kern van zijn anders-zijn. En dat alles ingebed in een groot creatief brein dat aan de basis lag van zijn fantasievolle, gevoelige en vaak mysterieuze creaties. Personages, bloemen en objecten staan op zijn schilderijen zorgvuldig en bijna natuurlijk gerangschikt in de ruimte en daarmee in zijn composities. Alles lijkt zich op een plek te bevinden waar het hoort te staan, terwijl het toch niet-realistisch is. Zijn krachtige composities zijn tegelijkertijd warm en vol van kleur. Alle dromerige vormen lijken in dienst te staan van de thema’s waar hij zich sterk verwant mee voelde: zijn muzen, de goochelaars en de acrobaten. De ongewone visioenen die in de verbeelding van deze kunstenaar verschenen en die hij op zijn schilderdoeken liet figureren, doen denken aan Gauguins esthetische universum. Door zijn meesterlijke composities en zijn krachtige en kleurrijke penseeltoets, maakte hij zijn toeschouwers deelgenoot van zijn intieme wereld waarin liefde, circus en magie zich vermengden, gebaseerd op zijn grondige kennis van de dramatische kunst.
Zijn leermeester Roger Limouse verwoordde het aldus: `Castinel zoekt door middel van een eenvoudige techniek naar iets dieps en waarachtigs, die vooral de dienaar van gevoel is. Zijn sterke persoonlijkheid stelt hem in staat om solide en zeer originele kunst te scheppen.’

Prijzen, musea, tentoonstellingen en galerieën

André Castinel won tijdens zijn kunstenaars carrière verschillende prijzen, waaronder de Prix Lefranc de la Jeune Peinture en de Grand Premier Prix d’ Argenson, beide in Parijs. Verder ontving hij de 1ste prijs in de Salon de Dammarie-les-Lys, de Internationale Schilderprijs in de stad Tours en was hij finalist tijdens de Grand Prix de la Critique.
Hij werd uitgenodigd voor tal van belangrijke exposities, waaronder de Salon d’hiver, Salon des artistes français, Salon d’Automne, Salon de la Jeune peinture en de Salon d’Art contemporain in Parijs waar alleen de grote, hedendaagse schilders aan mee mochten doen. Tevens stonden zijn kunstwerken in veel andere galerieën in Parijs tentoongesteld, zoals in de Galerie Lefranc, Galerie du Cercle, en de Galerie La Serrure. Ook internationaal werd hij regelmatig uitgenodigd om aan tentoonstellingen deel te nemen, waaronder in Mexico Stad.
Zijn kunstwerken hangen aan de wanden van het Museum van Magie in Parijs; het Museum voor Kunst en Geschiedenis van Saint Denis (een schilderij en meerdere tekeningen); het Stadhuis van La Courneuve en het Rufino Tamayo Museum in Mexico Stad. Verder zijn de schilderijen van André Castinel in het bezit van verschillende internationale kunstverzamelingen, waaronder de onze. Hij was tevens lid van de ADAGP, de vereniging van kunstenaars in de grafische en beeldende kunst, en lid van het Maison des Artistes in Parijs.
Castinel schreef drie boeken: De magie van papier (La magie du papier, 1985), Met een schaarbeweging (D’un coup de ciseaux, 1987) en De magie van Nelti (La magie de Nelti, 2005). Nelti was de goochelaarsnaam van André Castinel.